gezgin acılar...

erken çöktü sabah,
saklanamıyor aydınlık,
çabasıyla üç beş ışığın…

ben gidiyorum…
daha doğrusu,
geliyorum…
artık daha yüksek sesli,
içimdeki çığlık,
ben ona suskun,
o bana paralel…
senin planların var belki,
yarına dair,
benim tanımadığım…
benim de,
kararsızlıklarım,
ve durmadan
terketme isteklerim var,
anlatamadığım…
kendimce
bir isim bulmalıyım,
bu hisse…
tarifi yok,
tdk sözlüklerinde,
ve de,
ansiklopedilerde…
henüz filme de
çekilmedi,
ve yazılmadı,
bir şarkı sözünde,
vaktim olursa,
anlatacağım,
sana ve
senden hariç,
herkese…
“biz”
diyemeyiz
sadece,
yüzümüze bakıp,
o kadar bize,
sahip bile,
değiliz…
dudaklarım küçüldü
susmaktan,
korkardım ben hep,
beni unutmandan,
ama şimdi,
daha iyi fikir sanki,
bu sonsuza değin
böyle gidemez,
gitmemeli…
yoruldum…
yoruldun…
yorulduk…
ve sen,
hangi
yorgunluğundaysan,
kendini bilmez
tarihlerin,
tutun orda
ki acıtmasın
seni hayat,
daha fazla,
ben nasılsa
mahkumum,
sensiz,
gezgin acılara…

erken çöktü gece,
saklanamıyor karanlık,
çabasıyla ay ışığının…